Sportnuus uit Kiwiland

Dinsdag- 29 November 2005

22H00

Goeiemore

Dit is weer van vooraf winter hier op die eilandjie - lekker koud, nat en winderig. Gelukkig klop my hart so warm op die oomblik dat die ongure weer van die afgelope paar dae nie eens amper ‘n demper op my vreugde plaas nie.

Die meeste van julle het seker hierdie briefie die een of ander tyd verwag. Ek het lank gesit en wik en weeg oor hoe ek hierdie briefie moet aanpak… sal ek gal braak oor al die swak verloorders daar buite se suur druiwe of sal ek die oomblik aangryp, myself oorgee aan die smaak van oorwinning en saam met die swart golf ry….

Dit is die eerste Drienasiewedstryd tussen SA en die All Blacks en die Kiwi’s verloor…En skielik onthou almal my weer en die sms’e stroom in die vroeë oggendure in. ‘n Paar maande later “pocket” ons die 2011 Wêreldbekertoernooi en ons saai amok in die rugbywêreld - ek kyk later of my selfoon nog werk, want hy is morsdood. Niemand sê geluk of mooi so nie. “ Julle was maar vrot teen die Skotte”. “ Julle was gelukkig om teen Skotland te wen.” Al wat ek wil sê, is: “ Foeitog!”

My dag is gisteroggend gemaak. My goeie Aussie-vriend wat anti-alles wat Kiwi/All Black/Eiland-hoenders is, skryf gister in sy algemene nuusbrief dat die All Blacks tans geen gelyke in die wêreld het nie. Net daar laat rol ek toe al die ander mense se negatiewe aanmerkings soos water van my rug af .

Ek woon nou al 4 jaar in Kiwiland, sweer more-oggend kwart oor 12 trou aan die Queen en mag dus nou sonder om skuldig te voel my spanne openlik ondersteun.

Die All Blacks het vanoggend stil-stil in Auckland aangekom. Die groot vraag op die oomblik is of Tana sy rugbystewels gaan ophang. As julle dalk ook gewonder het… hy het ‘n rugbykontrak tot einde 2007 en wil nou eers net lekker laaaank vakansie hou sodat die moeë bene kan rus. Hy mag dalk besluit om nou met glorie uit die stryd te tree, maar die NZ-rugbyliefhebbers is dit eens dat hy in 2007 die All Blacks op die veld moet aanvoer. Hy is nou wel nie ‘n “oilpainting” nie ( vir my is hy mos eintlik mooi van lelikgeid ), maar hy het klas.

Ek lees in die Burger dat Suid-Afrika en Frankryk in die 2007-WB-finaal gaan speel. Die NZ-koerante het die All Blacks darem plek in die kwarteindrondte gegee. Interessant die redes vir die ander drie spanne se teenwoordigheid…

Assuming New Zealand get to the final next time - something they have not managed since 1995, remember - only three teams are obviously equipped to be there with them.

South Africa, because their physicality will carry them through many a torrid conflict and because their clever coach, Jake White, will use the humiliation of their 2003 campaign as positive therapy; France, not simply because they will have home advantage, but also because they are building a truly formidable squad of players and can, on their day, run rings round anyone; and England.

Dear old England. Honestly.

The reigning champions are not without their problems, lack of midfield dynamism being the most obvious of them, but as they old saying goes: forwards decide who wins a game of rugby, the backs decide by how many points.

England have a vintage pack under construction, and the manner of the heavy mob's performance against the All Blacks at Twickenham underlined their potential.

En toe sluit ons die jaar op ‘n hoogte-hoogtepunt by die Internasionale Rugbyraad se Toekenningsaand in Parys af. Wanneer daar so gestry en gekibbel word oor ‘n uitslag, is die maklikste uitweg mos altyd om te sê: Kyk na die “scoreboard”. Ek sluit dus vir julle die toekennings in. It says it all:

Award recipients:

Player of the year: Daniel Carter (NZ)
Team of the year: New Zealand
Coach of the year: Graham Henry (NZ)
Under-19 player of the year: Isaia Toeava (NZ)
Under-21 player of the year: Tatafu Polota-Nau (Australia)
Sevens team of the year: Fiji
Sevens player of the year: Orene Ai'i (NZ)
Spirit of rugby award: Jean Pierre Rives (France)
Vernon Pugh award for distinguished service: Peter Crittle (Australia)
Referee award for distinguished service: Paddy O'Brien (NZ)
Women's personality of the year: Farah Palmer (NZ)
Development award: Robert Antonin (France)
Chairman's award: Sir Tasker Watkins (Wales).

Nou oor rugby van ‘n ander kleur - rugby league. In Australië veral, maar ook hier in NZ geniet rugby-league groot aanhang. Die Kiwi’s, NZ se nasionale league-span, herskryf toe die geskiedenisboeke in Engeland dieselfde tyd toe ons die Grand Slam wen. Die Kiwi’s, Wallabies en Groot Brittanje speel elke jaar ook ‘n Drienasiereeks. Voor die toernooi nog begin het, is die Kiwi’s se kanse om een van hulle wedstryde te wen, beskou as minder as nul. Daar verras ons toe vriend en vyand en verslaan die Kangaroo’s op eie bodem, verloor die tweede wedstryd met ‘n skrale 2 punte teen hulle in NZ en vind by ons aankoms in Engeland uit dat ons definitief nie een van die spanne in die finaal gaan wees nie. Dit het die uitslag nog soeter gemaak… Ons wen die Kangaroo’s in die finaal met 24 – 0. Dit is die eerste keer in 52 jaar dat die klein eilandjie se manne met die ouens oorkant die Tasman afreken. Voeg nog ‘n statistiek by - vir die eerste keer in 27 jaar kan die Kangaroo’s nie daarin slaag om enige punte aan te teken nie. Ons beker loop omtrent oor….

Nou piepie almal my battery nat en moet ek luister hoe swak is ons ou krieketspannetjie. Ek sal nou nie na hulle besoek aan SA hulle summier afskryf nie. Sommige van daardie wedstryde kon tot die laaste paar balle nog enige kant toe gaan. Behalwe vir die Aussies wat ‘n krieketklas op sy eie is, lyk die res van die wêreld se krieket ook maar baie gemiddeld.

En voordat julle nou almal so kwaad vir my word dat julle nie wil verder lees nie, net gou ietsie oor die 2011 Wêreldbeker. Gewonder hoe ons dit gekry het… lees ‘n bietjie hier:

Then to have Helen Clark and Tana [Umaga] there - he was the icing on the cake. I said bugger all."

Meads said Clark was "bloody brilliant", but he had special praise for Hobbs and Moller. "They carried the day." he said Hobbs' speech was passionate and moving and "got me worked up".

Another reason for New Zealand's success may have been the way the bid tugged on the IRB's purse strings as well as its heartstrings, emphasising tax and injury compensation advantages for visitors.

While the Government won't provide cover for egos bruised by the All Blacks, ACC relief will be available to players, officials, supporters and other tourists for any injuries - sporting or otherwise - sustained while here in 2011.

New Zealand's no-fault ACC system is unique - in other countries an injured party might sue for compensation from whoever is responsible.

The bid document also highlighted the double tax treaty between New Zealand and Ireland (where the IRB is based) which could provide tax breaks for tournament profits.

Players and World Cup employees will also be exempt from income tax, provided they aren't residents and don't stay in the country too long.

Op ‘n meer gemoedelike noot -

So ou paar Blou Bul–grappies virrie lekker…

( JULLE KEN HULLE DALK ALMAL )

n Wat doen 'n 2005-Blou Bulondersteuner as hy klaar die Curriebeker gewen het? Hy sit sy Playstation af!

n Te koop: Goedkoop maalvleis, effens beskadig, gebyt deur 'n Cheetah. Kontak Loftus slaghuis by tel…

n Die NG-Moedergemeente Bloemfontein bedank graag vir broer Rassie Erasmus wat 15 bul-karkasse geskenk het vir die kerkbasaar.

n Het jy gehoor hulle bring 'n nuwe vorm van doodstraf terug? Jy trek 'n Blou Bul-trui aan en dan skaam jy jou dood.

n Wat's die verskil tussen 1 Os en 15 Bulle? Jy't net een Os nodig om die Curriebeker te wen.

Groete tot more wanneer ek my algemene nuusbrief skryf.

Anna-Maré