Antjie Se Pen (subtitel van www.afrikakiwi.com)

Antjie se pen was die geboorte van my groot droom om eendag 'n boek of dalk twee te skryf. Een van my drie vereistes voor ek Nieu-Seeland toe gekom het, was dat daar van dag 1 af 'n rekenaar in die huis moet wees, want kommunikasie met die familie en vriende was uiters belangrik. Die dag dat ons voet op Kiwi bodem gesit het, het die eerste Nieu-Seeland nuusbrief die lig gesien... besoek ons webtuiste: www.afrikakiwi.com

NZ-nuus deel 2

Woensdag  -  10 Augustus 2005

 

21H00

 

Goeiemore

 

Al is my hart baie seer oor die Mighty All Blacks Saterdag ‘n afdag beleef het, is ek hulle baie dank verskuldig. Die eindfluitjie het nog nie eens geblaas nie, toe word ek al gebombardeer met sms’e van mense en familie van wie ek meer as ‘n jaar laas gehoor het. Vanaand het die eposse ook nog nie opgehou instroom nie. Dankie julle, dit is lekker om van julle te hoor.

 

Sondagaand was dit net snot en trane toe ek van die werk af kom. Ons het die laaste paar weke al hoe minder en minder nuus uit Amerika gekry. As dit nie was vir die foto’s van Nic wat elke week op die kamp se webblad verskyn het nie, het ek hom al lankal as vermis aangegee. Kerry het egter Sondag so ‘n kort briefie van hom gekry net om te sê hy kom nie meer oor drie weke huis toe nie, maar eers oor vyf. Hy gaan ‘n bietjie langer toer as wat aanvanklik beplan is. Die moederhart was self nie baie lekker nie, maar ek moes maar sterk wees en baie troos en moed inpraat.

 

Elke keer dat ons ‘n nuwe Nieu-Seelander uit Suid-Afrika by ons het, leer ons weer ietsie nuuts oor Kiwiland. Basie en Pieter was kollegas in Suid-Afrika en hy is nou hier om werk te soek. Sy familie kom eers ‘n bietjie later oor. Ek verstaan vanaand vir die eerste keer waarom ek in die 4 jaar dat ons hier woon nog nooit ‘n Kiwi gesien het nie. Volgens Basie se immigrasie-inligting slaap ‘n Kiwi glo 23 uit die 24 ure van ‘n dag.

 

Hierdie afgelope naweek was dit die Voedsel en Wyn Expo. Ek was gelukkig om gratis kaartjies by die werk vir die Fees te kry en ek en Kerry het vir Basie aan die eilandlekkernye gaan bekendstel. Ons het omtrent gekuier tussen al die kase, olywe en salami’s en dan natuurlik die sjokolades. Die stalletjies het gewissel van alledaagse kosse tot lekkernye in ‘n Russiese bakkery. Al wat ‘n wynlandgoed in NZ is, was ook daar verteenwoordig. Amarula likeur het sy eie stalletjie gehad, kompleet met ‘n Afrika-motief.

 

More is dit die fees der feeste in Palmerston North. Ons vlieg 8-uur die oggend en is weer die aand terug in Auckland. Ek hoor die vliegtuig is maar aan die kleinerige kant en boonop voorspel hulle slegte weer vir die dag. Ek sal maar ‘n “ happy”-pilletjie voor die tyd moet sluk en ekstra hard bid. Dit is absoluut wonderlik die geleenthede wat ‘n mens hier by maatskappye kry. Werkgewers is nie skaam om hulle hand diep in die sak te steek om hulle mense te beloon vir harde werk nie.  Nog ‘n klassieke voorbeeld hiervan is die groot meevallertjie wat in Engela se rigting gekom het. Haar werkgewer het besluit sy is vir hulle meer as goud werd en om hulle dankbaarheid te betoon het hulle haar gestuur vir die groot “ hairdo “ wat sy nou al so lank beplan. Hulle het nie net ‘n tjek by die haarkapper gaan los nie, maar ook ‘n bottel sjampanje wat hulle op die ys moes sit sodat sy ordentlik bederf kan word. Daar is niks fout met die Kiwi-base se harte en sakke nie.

 

2006 is verkiesingsjaar en volgende maand gaan ons vir die eerste keer in Nieu-Seeland ook ons kruisie trek. Ek het so ‘n paar jaar gelede in een van my eerste briewe vertel hoe hou die klomp eilandbewoners verkiesing. Ek is weer net so beïndruk met die aanloop tot die verkiesing dat ek eers weer daaroor wil lofsing. Hier is ook die gewone oor-en-weer gooiery van modder en leë beloftes deur die politici, maar dit is waar dit eindig. Stemdag is hulle nie te sien nie, behalwe as hulle self hulle kruisie gaan trek. Jy kan dus rustig gaan stem sonder dat daar iemand gaan wees wat jou nog hier op die laaste minuut wil probeer oorreed om vir hulle kandidaat te stem. Die wonderlikste vir my is natuurlik die kaal lamppale  -  geen plakkaat in sig nie. Daar is spesifieke plekke in ‘n dorp waar die partye groot advertensieborde kan gaan opsit vir die verkiesingsveldtog. En bewaar die party wie se bord nog staande is as daardie stembus gesluit het.

 

Julle wat nog nie op ons webblad was nie, kan dit gerus gaan besoek en ook aan julle vriende stuur. Ons beplan om die blad eerskomende Sondag op te dateer. Ons foto-album, Antjie se pen en die Immigrasie-blad gaan so ‘n bietjie uitbrei.

 

Groete

 

Anna-Maré en Kie

 

www.afrikakiwi.com

0 Comments:

Post a Comment

<< Home