NZ-nuus Deel 1

Saterdag – 19 Augustus 2006

12H00

Goeiemore

Vanoggend gaan ek die gewone orde van my nuusbrief so ‘n bietjie skommel en met Rugby-nuus in die huis val. Dit is mos vanaand die beslissende Drienasie-wedstryd. Teen die tyd dat julle die brief lees, sal ons weet of die All Blacks die trofee vir nog ‘n jaar in hulle kas hou en of die wedloop nog oop is.

Ek is op soek na enige berigte waar die All Blacks of voor ‘n wedstryd of na ‘n wedstryd lyste en lyste vol verskonings en klagtes het waarom hulle verloor het of dalk kan verloor. Dit sluit nie die Susie-storie in nie, want daardie koei stink nou al. Ek het ‘n broertjie dood aan hierdie ouvrou-geneul-en-gekla. Voor die NZ-AUS-wedstryd het die Aussies lang treurmares gehad oor die nuwe haka. Dit het hulle nie veel gehelp nie, want hulle het daardie wedstryd nog steeds verloor. En hulle leer nie, want hulle het skaars voet op NZ-bodem gesit toe huil hulle alweer omdat Richie McCaw glo deur die skeidsregters bevoordeel word. Dit is al wat ons die afgelope twee dae in ons sportblaaie lees.

Bledisloe preview: Just when Graham Henry thought the Wallabies were playing it straight this week, out come claims that they believe All Blacks openside Richie McCaw is a serial cheat at the breakdown and gets away with murder by referees who give him an easy ride because he's captain.

Gelukkig is Graham Henry nie op sy mond geval nie…

Told that the Australians had aired the view that McCaw "sails close to the wind", Henry couldn't resist a typically dry comeback.

"He was out in the harbour the other day. He caught eight snapper. I was very jealous of that. You can tell John that."

McCaw for his part wasn't getting too wound up about anything a day out from a test he said the All Blacks were taking as seriously as they would if the Bledisloe Cup was on the line. He's heard all these accusations before, and they are surely beginning to wear extremely thin.

Nou op ‘n ander noot.

Elke jaar bring die Afrikaanse Klub van Nieu-Seeland ‘n Afrikaanse kunstenaar hierheen om by die jaarlikse Kiwikasie-fees op te tree. Verlede jaar het ek en Engela ( nie so opgewonde soos ek nie ) Steve Hofmeyr se vertoning gaan bywoon. Daar was sprake dat Theuns Jordaan hierdie jaar Kiwiland en ook Australië sou besoek en ek kan aan ‘n hele paar redes dink waarom ons hom nie hierdie jaar gaan sien nie. Ek geniet sy musiek baie, maar het hom by die KKNK ook in ‘n ander hoedanigheid as net sanger gesien. Dalk sien ons hom eendag hier optree as hy groter geword het. Hierdie jaar is dit dus… “ ek sou kon doen met ‘n miljoen…”

Die Afrikaanse Klub van Nieu-Seeland bring in September vir Lucas Maree na Nieu-Seeland vir KiwiKasie 2006. Ses jaar gelede was Lucas ook hier, toe die Klub die eerste keer ‘n Afrikaanse sanger na Nieu-Seeland gebring het, vir die eerste KiwiKasie. Hierdie keer kom Lucas met ‘n mengsel van ou gewilde treffers en heelwat nuwe liedjies om met Afrikaanse Kiwi’s te kom deel.Een van die verskille met Lucas se vorige besoek aan Kiwiland is dat sy dogter, Monica (22) deesdae saam met hom sing.

Groot nuus in Nieu-Seeland hierdie week was die dood van die Maori-koningin. Ek het nie eens geweet hulle het ‘n koningin nie. Die All Blacks speel ook almal vanaand met swart bandjies om hulle arms om op hierdie manier respek aan haar te betoon. Hier is ‘n baie interessante gedeelte uit Brokkies oor die Maori-koningin. Nou het ek ook weer iets nuuts geleer.

Dame Te Atairangikaahu, Aotearoa Nieu-Seeland se Māori Koningin, is hierdie week oorlede. Ons is van oordeel dat dit belangrik is vir immigrante om te verstaan waarom dit vir Nieu-Seeland so ‘n emosionele en prominente geleentheid is en hoe ons dit sinvol kan beskou en hanteer.

Dame Te Ata, soos sy alom bekend was, was een van die mees invloedryke en gerespekteerde persoonlikhede in Maoridom en in Nieu-Seeland. Sy is na ‘n lang siekte op die ouderdom van 75 by haar Turangawaewae Marae in Waikato dood. Die Māori Koningin het die 40ste herdenking van haar kroning in Mei gevier.

Soms verskil Māori-stamme oor sekere sake, maar as daar een saak is waaroor daar baie sterk eensgesindheid bestaan het, is dit oor Dame Te Ata se koninginskap. Daar is enkele groeperinge van Māori wat dit nie heeltemal aanvaar het dat haar stam – Tainui - die Koningin voortgebring het nie, maar hulle is in die minderheid. Wat dus vir ander stamme potensieel ‘n baie sensitiewe situasie sou kon gewees het, is ‘n baie sterk verenigende faktor.

Haar tangi (begrafnis) sal sewe dae duur en mense stroom van heinde en ver na haar marae (tuisstam se woonplek) om van haar afskeid te neem en hul solidariteit met hierdie praktyk van Māoridom te betoon.

Eerste Minister Helen Clark het gesê ‘n “magtige Kauri(boom) het geval”. Sy het bygevoeg: “Met stille waardigheid, beskeidenheid, humor en warmte het Dame Te Ata ongelooflik baie vir Maoridom en Nieu-Seeland beteken. Sy was ‘n verenigende figuur wat haar mana (integriteit/aansien) gebruik het om Māori en Pakeha ( Europeërs ) bymekaar te bring en gereeld deur Eerste Ministers gekonsulteer is.”

Kommentaar die afgelope week deur ander leiers het ingesluit:

· “Sy was die hart van die Māori-mense. Die Māori Koningin het die respek gehad van wêreldleiers soos Nelson Mandela, diplomate, staatshoofde, Suidsee-leiers asook inheemse leiers. Sy was geliefd in Nieu-Seeland. Sy het mense bymekaar gebring deur haar opregte warmte, haar sterk leierskap en haar altyd-teenwoordige manaaki (gasvryheid)."

Indien tradisie gevolg word, sal een van Dame Te Ata se vyf dogters of twee seuns as haar opvolger aangewys word voordat sy begrawe word. Die rol val nie outomaties op die eersgeborene se skouers nie. Ander familielede kan ook oorweeg word.

Dit is nou genoeg leersame inligting. Ek skryf in deel 2 meer oor die daaglikse gebeure in en om die familie.

Groete

Anna-Maré